فراسیون گیاهی است علفی، پر برگ، پوشیده از کرکهای پنبه ای به رنگ خاکستری که ارتفاع آن به ۳۰ تا ۸۰ سانتی متر می رسد. که خوشبختانه بصورت موردی در منطقه ششتمد سبزوار آنرا مشاهده میشود . قسمت مورد استفاده این گیاه برگ و سرشاخه های گلدار آن است. این گیاه دارای طبعی گرم و خشک است . مصرف این گیاه از قدیم الایام جهت رفع گلودرد، درمان سرفه و شستشوی کلیه ها معمول بوده است. فراسیون بیشتر به عنوان تقویت کننده قوای بدن به اشخاص مبتلا به ضعف عمومی ناشی از کهولت سن و یا ضعف بنیه داده می شود. همچنین برای افرادی که هاضمه ضعیف دارند و نیز برای بیماران مبتلا به اسهالهای مزمن، آسم، حصبه، سرفه های مقاوم، مالاریا، یرقان، هیستری، اختلالات عصبی، کم خونی دختران جوان و تاخیر قاعدگی تجویز می گردد. از فراسیون برای مداوای ورم اندام های بدن، عدم دفع ادرار، وجود سنگ در دستگاه ادرار و انسداد مجاری کبد و طحال استفاده می شود. این گیاه می تواند کمک موثری در رفع بیماری های مربوط به برونش و عوارض ریوی ناشی از گریپ بنماید. همچنین باعث رقیق شدن و ضد عفونی شدن ترشحات برونش ها و سهولت دفع آنها از ریه می شود. با انجام این عمل سرفه بیمار نیز آرام و قطع می شود. این گیاه در رفع بی نظمی حرکات قلب اثر سریع دارد. تقویت قلب، رفع تپش قلب، تب بر، رفع اختلالات کبدی ، صفرا بر و  کاهش اضافه وزن از دیگر خواص این گیاه ارزشمند است. 

 اثرات صفرابری این گیاه مربوط به ماروبیم و اسید ماروبینیک است که سبب تحریک ترشح صفرا می گردند. ماروبین جزء اصلی مواد خلط آور بوده و سبب تحریک ترشح موکوس برونشی می گردد در حالیکه روغن فرار این گیاه دارای خاصیت ضد تشنجی ، خلط آوری و اتساع عروقی می باشد. دمکرده این گیاه صفرابر می‌باشد.

احتیاط : فراسیون سفید در صورت مصرف دز های بالای آن می تواند سبب فعال سازی قلب و تحریک رحم شود و به همین دلیل باید از مصرف زیاد آن پرهیز نمود بنابراین افرادی که ناراحتی قلبی دارند از خوردن این گیاه خودداری کنند .

 نام های دیگر آن: افنان سر، شنار، فراسیون ابیض، گندنای کوهی، صوف‌الارض، علقما، فراسیم، شویر، حشیشه الکلب و شافار می‌باشد.

 تصاویر فوق را در یکی از باغات روستای طرسک ( منطقه ششتمد ) از گیاه فراسیون گرفته ام .